Polana

- Nie. A panie? - Powiedziałem nadal lekko uśmiechnięty.

Podrapała się po głowie.
- Ja tu mieszkam, znaczy się kawałek dalej. Trzeba skręcić w las. -powiedziała, szczerząc się.

- A ja czekam na ofiarę, jestem zabójczo spragniona świeżej krwi - mruknęła, nie odpowiedział do końca na jej pytanie to i sama nie zamierzała się spowiadać.

- Chyba, że tak... - Odwróciłem się, wyjąłem kompas, zacisnąłem pięść trzymając go weń.

- Czas na mnie. - Odszedłem.

Wstała
- I na mnie. -poszła sobie.

I została sama, spojrzała na rozgwieżdżone niebo. Po jakimś czasie wstała i opuściła to miejsce.

Przyszła sobie w to miejsce i położyła się wygodnie na trawie, obserwując niebo.

Idąc lasem zauważyłem polanę, tak wiec głównie z ciekawości ruszyłem w jej stronę. Kiedy doszedłem, zauważyłem sylwetkę jakiejś osoby. Podszedłem do Demony i rzuciłem plecak na ziemię, usiadłem. Uśmiechnąłem się kątem ust.

Przestraszyła się kiedy coś upadło tuż obok niej. Zerknęła na to coś i stwierdziła, że to torba. Była dziwnie znajoma.
- Chcesz żebym zawału dostała? - spojrzała na niego.

Spojrzałem na nią i stłumiłem ziewnięcie.
-Wybacz, pani strachliwa. Mruknąłem kładąc się.

Dała mu pstryczka w nos.
- Gdzie się tu rozkładasz? Zajmujesz moją polanę. - Miała wielkiego fioła, na punkcie przywłaszczania sobie różnych rzeczy.

Złapałem ją za rękę.
-Twoją polanę? Mruknąłem.

- Nie będę się powtarzać -próbowała wyswobodzić dłoń.

-Twoją polanę? Burknąłem znów patrząc na nią krytycznie. Po chwili puściłem jej rękę i położyłem się.

Usiadła mu na brzuchu i pochyliła się, opierając ręce na ziemi.
- Tak, a ty się tu bezczelnie pchasz -warknęła.
- Marudo... -znowu pstryknęła go w nos.

Zmrużyłem powieki i spojrzałem na nią.Trzepnąłem ją ręką w głowę.
-Możesz zejść, czy mam ci pomóc? mruknąłem.

- Nie tym tonem chłopczyku - wyciągnęła nóż i pomachała mu nim przed nosem.
- Wtedy, tam na plaży mogłam cię bez problemu zabić -poklepała go po policzku - a ty... ty jesteś zgredem, który wolał pozbyć się dziewczyny zamiast zapłacić niewielki haracz.

Spojrzałem na nóż i uśmiechnąłem się promiennie.
-Niewielki? Oczekiwałaś ode mnie 20 tysięcy, powiedziałem.

- Jak na kogoś, kto mieszka w willi nie jest to wygórowana cena -mruknęła.
- Och pardon, mieszkał -wytknęła język.

Przeciągnąłem się i spojrzałem na nią po raz kolejny.
-Coś jeszcze? Spytałem znudzony jej paplaniną.

Przyłożyła mu nóż do szyi.
- Jakieś ostatnie życzenie?

-Zejdź ze mnie i daj się przespać. Powiedziałem kładąc jej dłoń na ręce w której trzyma nóż.

- Kolorowych snów -mruknęła i uderzyła go z całej siły kantem dłoni w nos.
Zeszła z niego, siadając obok i chowając broń, z powrotem na swoje miejsce.

Złapałem się za nos i usiadłem jak oparzony.
-Kretynko! Wydarłem się.
-Mogłaś mi go złamać, dodałem tym samym tonem patrząc na strużkę krwi.

- A to pech...mogę poprawić jak chcesz - warknęła, kładąc się tyłem do niego.