Skrytka Andrey

Po pewnym czasie Andrea wpadła do swojego 'mieszkania'. Coś w stylu drzwi zakryła zielonymi liśćmi. Potem położyła się i zasnęła z kataną pod ręką.

Następnego dnia..

Obudziła się i rozejrzała. Nie chciało jej się wstawać, więc jedynie przeciągnęła się, leżąc z zamkniętymi oczami.

Dreptając i trzęsąc się z zimna, postanowiła poszukać jakiegoś schronienia. Pogoda była do niczego, a w oddali słyszała grzmoty. Nie przepadała za deszczem, za tym jak rzeczy się potem do niej kleiły i za tym, że było jej zimno. Przystanęła i oparła się plecami o pień drzewa. Chwilę później zorientowała się, że przechyla się do tyłu i leci w dół.
-O boshe -krzyknęła spadając na coś ...miękkiego?

Momentalnie otworzyła oczy i widząc na sobie jakiegoś człowieka, zaczęła krzyczeć. Po chwili przestała, dosięgając cudem dużego kamienia.
- Zejdź ze mnie! -fuknęła.

- Chciałabym, ale nie mogę - mruknęła stwierdzając, że spodniami zahaczyła się o coś. Wszelkie wysiłki spełzły na niczym, jedynie przesunęła się o parę milimetrów.
- Mam takie pytanie...czy ja wpadłam do piekła?

Wydrapała się spod ciężaru Demony i odhaczyła jej spodnie.
- Nie, jedynie do mojego ee domu. -mruknęła siadając na kamieniu.

Przekręciła się i usiadła w siadzie skrzyżnym.
- Całkiem przyjemny, chociaż trochę mało miejsca. - powiedziała rozglądając się -I to całkiem pomysłowe, zamieszkać w dziupli starego drzewa.
Ściągnęła z siebie przemoczone ubrania i przewiesiła je na odstających kawałkach kory. Miała nadzieję, że choć trochę jej przeschną.

- Jak się nie ma gdzie, to nawet w dziupli można. -wzruszyła ramionami, rzucając dziewczynie koc żeby się ogrzała.

Okryła się kocem.
- Ja nie miałam tyle szczęścia by znaleźć takie przyjemne lokum. Musiałam się zadowolić ławką w parku. Nie uświadczysz tam już ani jednego pijaka, wszystkich wypłoszyłam w inne miejsce. To było denerwujące słyszeć nocą jakieś serenady.

Zaśmiała się.
- Chcesz to zamieszkaj tu. -mruknęła. Jakby nie patrzeć to za kolejnym kocem z liści krył się jeszcze pokoik. Andrea wstała i wzięła katanę, kładąc ją na półce.

- Przemyśle tą propozycje, na razie zostanę tu dopóki nie przestanie padać - ściągnęła łańcuszek bawiąc się nim.
- A jeśli przyszłoby ci do głowy mnie okraść, to z góry uprzedzam, że nie mam nic cennego - mruknęła.

- Nie martw się, nie mam w planach Cię okradać. -wzruszyła ramionami, podchodząc do kotary, pociągnęła ją i...ku oczom Demony ukazał się pokoik, o którym wspomniałam w swoim poście wyżej.
- Proszę. -wskazała jej palcem pomieszczenie- A w ogóle to jestem Andrea. -mruknęła.

- Demona Crystal - założyła łańcuszek z powrotem. Przeszła do pomieszczenia, schylona, by nie uderzyć głową w "sufit".

Stanęła w wejściu do pokoiku.
- I jak? -spytała, krzyżując ręce. Obserwowała Demonę bardzo uważnie.

- Zastanawiam się, jak ty to wszystko tu przyniosłaś - Podrapała się po głowie. Usiadła na skraju łóżka.

Siadła na ziemi, patrząc na Demonę.
- Ma się sposoby -wyszczerzyła się.

- heh - uśmiechnęła się blado, położyła i zasnęła wtulona w koc.

Spojrzała na kobietę i uśmiechnęła się pod nosem. Potem powędrowała na swoje łóżko i zasnęła.

*nmm*

Wstała, ubrała się, rzuciła ostatnie spojrzenie na dziewczynkę i opuściła to miejsce.

Obudziła się, zrobiła wokół siebie, a potem wzięła katanę i wyszła.